Furðufuglar um borð

Hingað hafa ratað margir furðufuglarnir í gegnum árin.  Eitthvað gerir það að verkum að við drögum að okkur fólk sem er klárlega ekki í miðjunni á meðalkúrfunni, tek sem dæmi Kristrján Björn Garðarsson snilling,  Kristínu Ketils sem nýlega synti yfir rétt svo frosið fljót, í mínus sautján gráðum og fleiri.  Sögurnar af þeim geta ratað hingað síðar en í gær átti einn snillingurinn afmæli og vill svo til að  honum skolaði hingað um borð fyrir rúmu ári og hefur ekki farið síðan.

Það var í jólaboði Íslendinganna sem ég var að skutla heim fólki að boði loknu,  þá kemur hlaupandi drengur til okkar og spyr hvort þetta sé ekki hvar boðið sé.  Klukkan er sex um eftirmiðdaginn og við vorum búin að vera úti á bátnum með 40 Íslendinga allan daginn.  „Jú“ svara ég, „en fjörið er búið, boðið var frá 12 til 6“.  Drengurinn varð hálf miður sín enda búinn að ferðast frá Kína til Hong Kong til að koma í þetta og misskildi tímann.  Honum varð því boðið um borð og ég sagði honum að fara með sampan og þar myndi Steindór taka á móti honum.  Sjálf fór ég í burtu með fólkið.

Steindór, pabbi og börnin sitja um borð og eru að hafa það huggulegt eftir að allir eru farnir, gæða sér á hangikjöti og öli þegar skyndilega er þrumað að þeim „er það ekki hér sem maður fær malt og appelsín?“

Þau hendast upp og sjá þarna skeggjaðan pilt sem þau höfðu aldrei séð áður.   Eftir það var hlegið mikið og skemmtun í ætt við þegar fólk fór á milli bæja í gamla daga og enginn hafði komið vikum saman, sögur sagðar  af náunganum og þar fram eftir götunum. 

Löng saga sem þarf að stytta, en drengurinn hafði sumsé stungið af frá Íslandi án nokkurrar ástæðu annarar en að hann þurfti að breyta til og gera eitthvað nýtt, skildi foreldra sína eftir hálf undrandi og stökk til þess að kenna ensku í leikskóla fyrir börn í Suður-Kína.  Hann vann svo þar og hitti ekki nokkurn Íslending mánuðum saman (sem er náttúrulega svakalegt eins og við öll hin sem erum Íslendingar vitum), og stóð sig vel í starfi og var vinsæll meðal kennara, foreldra, barnanna og ungmeyja í Kína. 

Svo kom hann hingað og leið ekki á löngu þar til við vorum búin að stela honum og er hann nú að selja fisk um allar álfur og ekki síður vinsæll.   Hann býr hér um borð hjá okkur og aðstoðar við allskonar verk, keyrir mig í land þegar ég þarf að fara í fæðingu um miðja nótt, hugsar um stúlkurnar, kennir Freyju kínversku,  hjálpar Steindóri í vélarrúminu, skutlar og sækir fólk á flugvöllinn og áfram mætti lengi telja.  Nýjast á afrekalistanum hans er að vera orðinn fyrirtaks kokkur, menntaður á mettíma af Guffa meistara, og nú njótum við hin góðs af. 

Elsku kallinn átti afmæli í gær og eldaði sína eigin afmælismáltíð, lambalundir og sætar kartöflur með fetaosti. 

Mig langar að þakka pabba hans og mömmu fyrir lánið og óska hér með eftir framlenginu.  Hann ber öll merki þess að hafa verið vel upp alinn og er augljóslega af nokkuð góðum genum líka.     

Til hamingju með daginn Elvar Þór Alfreðsson.  Þið hin sem þekkið hann heima á Íslandi,  það er allt í lagi með hann,  hann náttúrulega liggur hér yfir kínverskubókum alla daga og er með allskonar undarlega kippi í andlitinu en annars er hann nokkuð eðlilegur bara, á sér stað í spektrúminu.

Ps.  Við erum búin að vera að kenna honum eitt og annað nýtt. Hann er alveg laus við að vera af landsbyggðinni og hafði til dæmis aldrei sagt orðið sýsla (Þingeyjarsýsla) og fannst alveg drepfyndið að heyra um Svein í Kálfskinni og Starra í Garði.  Ellý Vilhjálms hafði hann heyrt um einhverntímann en aldrei svo að hann þekkti tónlistina.  Honum finnst við afar forn að vera með tilvísanir til ofangreinds.