Jólatré

Í gær lögðum við fjölskyldan eina brekku undir dekk og keyrðum hér niður Dalveginn.  Þar var, 500 metrum frá húsinu okkar, fyrsta jólatréssalan sem okkur datt í hug að fara í.  Skemmst er frá að segja að þar voru engin tré sem stóðust mínar væntingar um frábær jólatré, þau voru öll heldur gisin að sjá sem voru í boði. 

En til staðar voru félagar úr Karlakór Kópavogs og voru í besta stuði þó þeir fengjust ekki til að syngja fyrir okkur þá og þar. 

Enn og aftur er ég minnt á hversu notalegt landið og landinn er.  Allir kallarnir voru bráðhressir og tilbúnir að aðstoða í hvívetna við að reyna að laga hið miður fallega tré sem valið var og þeir sögðu okkur frá síðustu tónleikum sínum sem heppnuðust vel.

Einnig gáfu þeir okkur ókeypis miða á vortónleika kórsins í maí.

Það má með sanni segja að þessi ferð var til mikillar gleði fyrir fjölskylduna.   Sannaðist í henni að það er ekki endilega hvað heldur hvernig, skiptir máli. Mannleg samskipti kæru vinir, svo mikils virði.